Predstava sadrži omaže dramskim velikanima kojih više nema, kao što su Cica Perović, Milutin Butković, Bata Stojković, Muci Draškić, Marina Kolubajeva i drugi. A tu su i priče o legendama kao što je bila tetka Pavica, koja je sa svog radnog mesta, biletarnice, stvarala publiku Ateljea, čuvena telefonistkinja Zora Kolaković, električar Pera Struja…

Caci Mihailović napominje da se trudio da u Uspomenarima, ocrta kroki jednog vremena u kojem je nekoliko sjajnih generacija dramskih stvaralaca i posvećenika pozorišta živelo i radilo. Nastojao sam da zabeležim bar delić tog duha kojeg, nažalost, više nema.

Šta je o pozorištu Slavija rekao GRADIMIR GOJER (član žirija VII međunarodnog pozorišnog festivala SLAVIJA 2008):

SLAVIJA:
LJUBAVNI AKT TEATARSKIH PROFESIONALACA SA TEATROM

Pozorište Slavija već sedmu godinu uspijeva u maksimalno nezahvalnim uvjetima održati jedan festival kao krunu djelatnosti teatra, koji redovito, svakoga dana, deset meseci, ima predstavu, u kojem se publika niti jedanput, do danas, nije „razboljela”, dakle koji je redovito pun. Upoznavši festivalsku srž, srčiku onoga što je bitnost ove manifestacije, bilo kao gledalac, ili član žirija, upoznao sam zapravo mjesto nepotkupljive, krajnje relevantne teatarske radionice, unutar koje, svake godine biva valoriziran napor velikog broja teatarskih strastnika, sa različitih paralela Europe i svijeta.
Festival Slavija ni u jednoj svojoj fazi, niti u jednom svom segmentu djelovanja nije elitistički, ponajmanje hoštaplerski pogled na teatar, to je jedna manifestacija maksimalno okrenuta publici i teatarskom establišmentu, u isto doba! To je istinski teško postići.